W spotkaniu Ogniska 23 maja uczestniczyło 10 osób. Spotkanie poświęcone było uwielbianiu Pana Boga.

ZAPRASZAMY na najbliższe spotkanie Ogniska Sychar w czwartek 9 czerwca br. o godz. 19.00 w Centrum Pomocy Duchowej przy ul. Skaryszewskiej 12 (wejście schodkami w dół od ul. Lubelskiej). Przed spotkaniem Msza św. o godz. 18.00 w Centrum.

POLECAMY obejrzenie koncertu Jednego Serca Jednego Ducha, który odbył się w Rzeszowie w Boże Ciało, gdzie wystąpił ks. Jakub Bartczak (raper) z utworem JA MÓWIE JEZUS-WY MÓWICIE CHRYSTUS!: https://youtu.be/bouv8s9GYR8?t=227m20s . Ks. Jakub będzie opiekunem jednego z naszych tegorocznych turnusów „Wakacje z Sycharem”. 🙂

W spotkaniu Ogniska SYCHAR przy ul. Skaryszewskiej wzięło udział 10 osób. Temat przygotował i przedstawił Zenon.

W pierwszej części spotkania zapoznaliśmy się z krótkim fragmentem książki „Nawrócić się, aby żyć” autorstwa nieżyjącego już o. Józefa Kozłowskiego (SJ). Przedstawiony fragment był komentarzem do bliskiej wszystkim członkom Wspólnoty Sychar ewangelicznej sceny spotkania Samarytanki z Jezusem przy studni Jakuba. To spotkania stało się dla niej początkiem nowego życia – uzdrowienia i nawrócenia. Ojciec Kozłowski podkreśla, że w tej scenie są momenty charakterystyczne, które pojawiają się w każdym nawróceniu, gdy rodzi się ono w obliczu kryzysu. „Po pierwsze – Bóg jest tym, który wychodzi na spotkanie jako pierwszy. On szuka zagubionego. Po drugie – ważne jest, aby zatrzymać się w jego obecności, ponieważ Bóg staje na drodze człowieka-grzesznika i pragnie nawiązać z nim osobisty dialog, wychodząc często od konkretnej, egzystencjalnej sytuacji, jak w spotkaniu z Samarytanką .(…) Jezus rzeczywiście objawia się człowiekowi, wchodząc z nim w osobisty dialog. Jeśli chcemy spotkać Go, potrzeba, abyśmy zatrzymali się chwilę nad tym, co robimy i zapytali bardzo osobiście: „Co Ty, Jezu, myślisz o tym? Kim jesteś? Aby wejść bardziej w doświadczenie osoby Jezusa, potrzebne jest rozpoczęcie dialogu. Nie lękajmy się poznania siebie w prawdzie, w obecności Tego, który jest Prawdą”.
Druga część spotkania poświęcona była wysłuchaniu obszerniejszych fragmentów artykułu ks. Marka Dziewieckiego „Małżeństwo: sakrament miłości” i dyskusji nad nimi. Artykuł dostępny jest w całości na portalu diecezji radomskiej: http://diecezja.radom.pl/home-mainmenu-1/czytelnia/74-artykuy-rone-ale-ciekawe/377-maestwo-sakrament-mioci
Wychodząc od podstawowego faktu, że „Bóg jest twórcą małżeństwa (por. KKK 1603)” ks. Dziewiecki wykazuje, że „Największe szanse na trwałe małżeństwo i szczęśliwą rodzinę mają ci narzeczeni, którzy decydują się połączyć się ze sobą miłością sakramentalną, czyli taką miłością, która jest wierna i nieodwołalna na podobieństwo miłości Boga: „Co więc Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela” (Mt 19, 6). W sakramencie małżeństwa narzeczeni przysięgają sobie miłość z Bożym, czyli z najwyższym znakiem jakości we wszechświecie, gdyż postanawiają się kochać tak wiernie i ofiarnie jak Chrystus ukochał swój Kościół (por. Ef 5, 31-32), aż do oddania za nas swego życia. Przez specjalny sakrament małżonkowie zostają wzmocnieni i konsekrowani do obowiązków swego stanu i godności (por. GS, 48)”.
Trwanie w sakramencie małżeństwa nie jest jednak łatwe. .Autor artykułu zwraca uwagę, że ”Podstawowym warunkiem trwania w sakramencie małżeństwa w sposób owocny, w radosnej miłości, jest pielęgnowanie nie tylko więzi z małżonkiem, ale także więzi z Bogiem, którego małżonkowie wzięli na świadka i na obrońcę ich więzi małżeńskiej: „Co więc Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela” (Mt 19, 6). Pielęgnowanie więzi z Bogiem to życie w każdej dziedzinie zgodne z Dekalogiem, to coniedzielna Msza św. i regularne korzystanie z sakramentu pokuty, to włączenie się do jakiegoś katolickiego ruchu formacyjnego, to dążenie do świętości w codzienności. Największą szansę na owocne korzystanie z sakramentalnego umocnienia mają ci małżonkowie, którzy razem przeżywają więź z Bogiem i razem się modlą. Wspólna modlitwa to miejsce wspólnego spotkania z Bogiem i wspólnego rozmawiania z Nim o sprawach ważnych dla małżonków i ich dzieci. Wspólna modlitwa małżonków i wspólny codzienny rachunek sumienia to najlepsza, bo Boża poradnia życia małżeńskiego i rodzinnego!”.
Miłość nie przyjdzie sama. Wymaga naszego zaangażowania wykraczającego daleko poza samo doświadczenie przyjemnych doznań. Aby kochać prawdziwie, trzeba „wypłynąć na głębie człowieczeństwa”. Trzeba poznać naturę miłości. Istotne na tym polu jest, aby uświadomić sobie, czym miłość nie jest i nie przyjmować błędnych przekonań. A możliwych błędów jest wiele. Błędne jest przekonanie, że istotę miłości stanowi współżycie seksualne. Błędem jest także przekonanie, że miłość jest uczuciem, bądź też tolerancją czy akceptacją. Bywa też, że niektórzy kojarzą miłość z naiwnością. Swoistym błędem jest także mylenie miłości z „wolnymi związkami”. Swoistym, bo jest to pojęcie sprzeczne wewnętrznie – w rzeczywistości „wolny związek” nie istnieje, bo nie może istnieć to, co wewnętrznie jest sprzeczne. Skoro coś jest związane, to nie może być wolne…
Czym zatem jest prawdziwa miłość? Ksiądz Marek Dziewiecki tak podsumowuje:
„Otóż istotą miłości jest decyzja troski o rozwój danej osoby. Nie jest to jedynie decyzja „woli”, lecz decyzja całego człowieka, a zatem decyzja, w którą angażujemy cielesność, płciowość, myślenie, emocje, wrażliwość moralną, duchowość, religijność, a także wartości i aspiracje, którymi się kierujemy. Miłość jako decyzja troski o czyjś rozwój wyraża się na co dzień poprzez obecność, pracowitość i czułość. Najtrudniejsze zadanie tego, kto kocha, polega na trafnym doborze słów i czynów, poprzez które okazuje on miłość tej drugiej osobie. Obowiązuje tu zasada: to, czy kocham ciebie, zależy od mojej decyzji, ale to, w jaki sposób okazuję miłość, zależy od twojego zachowania. Mistrzem w tym względzie jest Jezus, który ludzi szlachetnych wspierał, błądzących upominał, a krzywdzicieli i faryzeuszy publicznie demaskował po to, by się zastanowili i by przestali krzywdzić innych ludzi. Miłość nie jest postawą spontaniczną. Przeciwnie, wymaga rozwagi w myśleniu i stanowczości w działaniu. W sposób spontaniczny można ulegać lenistwu lub egoizmowi, ale nie można spontanicznie kochać. Miłość zaczyna się od myślenia. Ten, kto nie myśli, nie jest w stanie kochać. Nie trzeba wcale myśleć po to, by skrzywdzić samego siebie czy kogoś innego. Trzeba natomiast być niezwykle rozważnym po to, by kochać. Nikt z nas nie jest miłością. W każdym z nas jest coś z naiwności, słabości i egoizmu. Właśnie dlatego tym dojrzalej jesteśmy w stanie kochać, im bardziej zaprzyjaźnieni jesteśmy z Bogiem, który jest miłością. To właśnie dlatego trwanie w przyjaźni z Bogiem jest podstawowym warunkiem dorastania do miłości małżeńskiej i cieszenia się z tej miłości w każdej sytuacji i w każdej fazie życia.”.
Gorąco zachęcamy do zapoznania się z całym artykułem. Warto polecić go naszym bliskim, jeżeli tylko nadarzy się okazja.

ZAPRASZAMY na spotkanie Ruchu Wiernych Serc przy ul. Skaryszewskiej 12 w czwartek 19 maja br. o godz. 19.00 w Centrum Pomocy Duchowej (wejście schodkami w dół od ul. Lubelskiej). Przed spotkaniem Msza św. w Centrum o godz. 18.00.

W spotkaniu Ogniska SYCHAR przy ul. Skaryszewskiej wzięło udział 18 osób. Spotkanie prowadziła Magda – psycholog, z którą rozmawialiśmy o tym czego mają nas nauczyć trudności, porażki – jak je przeżywamy (w oparciu o książkę „Pozytywna psychologia porażki”). Co może być punktem zwrotnym w porażce („Turning Point”), od którego to momentu porażka będzie mnie rozwijać, a nie porażać. Magda zwróciła uwagę na czynniki, przymioty, które pomagają w przeżywaniu porażki (aktywny tryb życia, unikanie wielozadaniowości, unikanie sytuacji toksycznych, czas na relaks, obserwowanie życia, zwolnienie tempa życia, humor, uważność na rzeczy małe tzw. „Mindfullness”, wskazywanie swoich emocji, etc.).

ZAPRASZAMY na najbliższe spotkanie Ogniska Sychar w czwartek 12 maja br. o godz. 19.00 w Centrum Pomocy Duchowej (wejście schodkami w dół od ul. Lubelskiej). Przed spotkaniem Msza św. o godz. 18.00 w Centrum.