Zapraszamy na kolejną edycję warsztatów umiejętności wychowawczych dla rodziców „BŁOGOSŁAWMY DZIECIOM”.

Warsztaty przeznaczone są dla rodziców, którzy chcą doskonalić umiejętności wychowawcze i nauczyć się błogosławić swoim dzieciom:
· stawać się bardziej świadomi, czy słowa, które kierują do dziecka, są błogosławieństwem czy przekleństwem,
· nawiązywać dobry kontakt z dzieckiem, sprawić, by czuło się kochane,
· skutecznie, ale bez przemocy egzekwować wymagania wobec dziecka i zachęcać je do współpracy,
· uzyskać większą wolność w wyborze takich słów i metod, które będą spójne z nauczaniem Jezusa.

Zapraszamy zarówno tych rodziców, którzy w kontakcie z dzieckiem doświadczają trudności (często czują się bezsilni, mają nadmierne poczucie winy, nie są zadowoleni ze swoich dotychczasowych metod i relacji z dzieckiem), jak i tych, którzy dobrze sobie radzą i chcieliby swoją relację z dzieckiem jeszcze bardziej pogłębić; tych rodziców, którzy zajmują się dziećmi na co dzień, jak i tych, którzy widują się z nimi bardzo rzadko. Nie jest konieczny udział obojga rodziców.

Program: opracowany w Ośrodku Rozwoju Edukacji na podstawie książki Adele Faber i Elaine Mazlish Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły uzupełniony o elementy Porozumienia Bez Przemocy (tzw. „język żyrafy” Marshalla Rosenberga) oraz wzbogacony o treści duchowe, m. in. na podstawie książek Marii Vadii Twój język ma moc i Merlina R. Carothersa Moc uwielbienia, a także wykładów ks. Zbigniewa Wądrzyka; jesteśmy też otwarte na to, żeby po spotkaniach warsztatowych dla osób chętnych odbywała się modlitwa wstawiennicza prowadzona przez doświadczonego członka wspólnoty charyzmatycznej (o ile ktoś taki zgłosi się na warsztaty), z naszym udziałem.

Superwizje: warsztaty są regularnie superwizowane przez doświadczonego terapeutę z Centrum Pomocy Duchowej.

Termin: od 24 lutego do 16 czerwca 2018 r. w soboty w godz. 9.00-12.30, w sumie 14 spotkań po 3,5 godziny każde.

Miejsce: Parafia Matki Bożej Królowej Polski, ul Gdańska 6a (blisko Metra Marymont).

Opłata: 650 zł za warsztaty plus 50 zł za materiały (m.in. 2 książki), dla małżeństw jest zniżka i opłata wynosi 2 x 550 zł plus 50 zł za materiały (30 zł z każdej opłaty za warsztaty stanowi opłatę solidarnościową – dzięki niej możemy dofinansować uczestnictwo osób, które nie mogą pokryć wszystkich kosztów). Jeśli dla kogoś brak pieniędzy miałby stanowić przeszkodę w zgłoszeniu się na warsztaty, prosimy o kontakt. UWAGA! W razie rezygnacji wpłata na materiały nie podlega zwrotowi, a zakupione materiały pozostają do dyspozycji osób prowadzących.

Wpłata: na materiały – po otrzymaniu e-maila z potwierdzeniem otwarcia grupy, za warsztaty – do 14 lutego 2018 r. Proszę wpłacać na konto: Alicja Zagrodzka, Citi Bank Handlowy 34 1030 0019 0109 8518 0534 5668.

Zapisy: dalicja@vp.pl UWAGA! Małżeństwa, które chciałyby wziąć udział w warsztatach, przed zapisem zapraszamy na bezpłatną konsultację w celu zorientowania się, czy korzystne będzie przyjęcie obojga małżonków do jednej grupy. Zgłoszenia na konsultację proszę wysyłać na ten sam adres e-mailowy.

Osoby prowadzące:

dr Alicja Zagrodzka – pedagog, absolwentka studiów podyplomowych „Profilaktyka i terapia trudności wychowawczych – pomoc dziecku i rodzinie”. Wieloletni wykładowca Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej, gdzie prowadzi m.in. warsztaty umiejętności wychowawczych dla studentów pedagogiki. Prowadzi także warsztaty psychoedukacyjne dla starszych dzieci i młodzieży oraz zajęcia dla młodszych dzieci z wykorzystaniem elementów psychodramy, choreoterapii i terapii baśnią. Ukończyła dodatkowe szkolenie według programu opracowanego w Ośrodku Rozwoju Edukacji uprawniające do prowadzenia warsztatów dla rodziców nastolatków.

Joanna Lisota – magister resocjalizacji, absolwentka Instytutu Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji UW. Ukończyła także kurs socjoterapii w Stowarzyszeniu Opta i odbyła staż w Fundacji Powiślańskiej. Pracowała w świetlicach środowiskowych, prowadziła zajęcia socjoterapeutyczne w domu dziecka, współorganizowała obozy dla dzieci z domu dziecka. Dla starszej młodzieży prowadziła zajęcia edukacyjne (kluby pracy, grupa wolontariuszy w Programie Canada World Youth). Pracowała też z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie (pracownia ceramiki w Warsztatach Terapii Zajęciowej).

Obydwie prowadzące ukończyły szkolenie w Ośrodku Rozwoju Edukacji uprawniające do prowadzenia warsztatów „Szkoła dla rodziców i wychowawców” i przeprowadziły wspólnie wiele edycji warsztatów umiejętności wychowawczych dla rodziców i pedagogów. Każda z nich ma czworo dzieci i zmaga się od lat z tym wyzwaniem, starając się być dobrą mamą. Alicja oprócz tego jest babcią. Jest też w Sycharze (od kilku lat jest w separacji z mężem).

Opinie Sycharków, którzy są absolwentami warsztatów:

Opinia mamy

Wychowanie dzieci jest jednym z najbardziej pasjonujących przedsięwzięć w życiu. Uniwersalna recepta na „dobrze wychowane” dziecko nie istnieje, a i sama definicja dziecka „dobrze wychowanego” dla każdego oznacza co innego. Na warsztatach pytanie o to, co dla każdego z nas oznacza dziecko „dobrze wychowane”, czyli o to, do czego wychowujemy dzieci, pojawia się jako jedno z pierwszych, a odpowiedź nie zawsze jest oczywista. Rozczaruje się więc ten, kto szuka gotowej recepty, co gorsza – uczestników warsztatów czekają poważne rozterki, niekiedy wyrzuty sumienia, mozolna praca nad sobą i domowymi relacjami, zadania domowe… a mimo to warto. Warto spojrzeć z dystansu na siebie, niekiedy z perspektywy dziecka, warto dowiedzieć się o błędach, po to by ich unikać, warto poznać narzędzia, które wzmocnią nasze pociechy i pozwolą im się pięknie rozwinąć. To wszystko dzieje się zresztą w bardzo przyjaznej atmosferze, w małej grupie, prowadzonej przez osoby nie tylko kompetentne, ale także wyraźnie zatroskane dobrem dzieci.
To oczywiste, że dobry Bóg stworzył każdego z rozmysłem i planem, doskonale do tego, do czego każdego powołał do istnienia. Jakże niesamowite było dla mnie jednak odkrycie, że ta oczywista prawda dotyczy także moich dzieci. Uświadomienie sobie, że dzieci są istotami „dokończonymi” i nie muszę nic im wtłaczać ani nic z nich wyrywać, żeby mogły w życiu zrealizować Boży plan na nich samych, dało mi poczucie komfortu i spokój, który owocuje w życiu rodziny. W trudnych chwilach pozostaje przekonanie, że Bóg wie co i dlaczego dzieje się w moim dziecku, a ja z ufnością mogę uwielbiać Boga za dar moich dzieci, właśnie takich, jakimi są.

Zofia Janiszewska

Opinia taty

O warsztatach umiejętności wychowawczych słyszałem od kilku osób już kilka lat temu, gdy mój syn miał chyba 3 lata. Wtedy pomyślałem, że może kiedyś warto byłoby… I to „kiedyś” nadeszło w ubiegłym roku, jesienią 2014, gdy zapisałem się na kurs dla rodziców zatytułowany: „Szkoła dla rodziców i wychowawców”, oparty na treściach z bestsellerowej książki amerykańskich autorek Adele Faber i Elaine Mazlish Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły, prowadzony przez dr Alicję Zagrodzką oraz Joannę Lisotę na APS w Warszawie.
Spotkania były niezwykle inspirujące dla mnie, bardzo rozwijające moje kompetencje. Coraz lepiej poznawałem siebie: jako człowieka, rodzica, ojca. Poznawałem jednocześnie także swoje dziecko. Wydaje mi się, że obecnie bardziej rozumiem, co się z nim dzieje, wiem, skąd mogą brać się emocje, nieoczekiwane zachowania. Wiem, jak prowadzić syna ku męskości, odpowiedzialności. Nauczyłem się stawiać granice, rozpoznawać uczucia w sobie i dziecku, zachęcać je do współpracy, do samodzielności. Wiem, jak konstruktywnie chwalić. Potwierdziły się moje intuicyjne przekonania, że nie kara, a konsekwencje są lepsze dla rozwoju dziecka. „Kary stresują, konsekwencje wychowują”. Nauczyłem się, jak postępować w sytuacji konfliktu: zależy mi, aby poznać punkt widzenia dziecka, bez narzucania mu swojej woli, i dochodzimy do porozumienia wspólnie. Bywało, że korzystałem z niektórych wyniesionych z kursu umiejętności zaraz po kilku dniach od zajęć. Z innych po dłuższym czasie, gdy samo życie przyniosło stosowną sytuację.
Mam poczucie, że czasem mogę się pomylić, popełnić błąd, a jednocześnie wiem, czego chcę – być coraz lepszym rodzicem. Wystarczająco dobrym. To bardzo cenne przekonanie mam dzięki doświadczeniu uczestnictwa w tym kursie. Dla mnie osobiście ogromne znaczenie miało też to, że miałem swobodę dzielenia się podczas warsztatów swoimi przekonaniami i wartościami. Dotykaliśmy też warstwy duchowej w wychowaniu, co moim zdaniem ma istotne znaczenie. Wśród dwóch istniejących opcji w wychowaniu: błogosławieństwo albo przekleństwo, wybieram błogosławieństwo. I widzę, że są z tego dobre owoce!

Robert Łajewski